Kalbini Aç Fısıltılara
Bedene yansıyan âleminizden,
Şükür tecellisi kaleminizden, Peygamber yoluna kaseminizden, Bende nasibimi almak isterim... Her insan bedeni içinde kâinat, Ruhunda demlenmiş-sırlanmış hayat! Her gün aynı dertler, yaşar bin bayat: Bulamazsam abu hayat pınarı, Pürüzsüz büyüyen safi çınarı, Güven çadırına düşen sabırı, Yaşamımda acı, yok olur umut Karalıklar kaplar yağdırmaz bulut… Kahkahalar sahte, hal sofasında Ön yargı serilir bal sofrasında Oldukça ölürüm mal kafasında Boşa geçirdiğim anı eylerim… Aslında ağlarım yar, içten içe Elim kolum bağlı yanarım hiçe, Çiğnene, çiğnene döndüm kerpice… Hacer kalbi gibi deli divane Yaşamaya olur umut, bahane Zemzem bulur gibi suyu düşlerim! Acıya sabreden kavuşur muta, Sonra güneş doğar acil umuda, Kalbime teselli olsun dilerim... Bedeni aleni göstermek kadar, Cömertçe kalbini aç, etsin firar... Nihai kıyamet kefeni sarmış, Bekler ki sabırla, toprak sonsuz yar… Ömrüm hızla geçer, ararım ilham Yarenin dilinden güzel söz, kelam! Cemaat toplanır selâdır selam Kabre konduğum yer huzur bellerim… Saffet Kuramaz |