Rüzgâr Gülü
Sıkışıp kalmış cenderesinden
Çırpınır kurtulmak hevesiyle Rüzgarların uçsuz bahçesinden Mis kokular toplar sepetiyle Umutla doldurur yelkenini Şişirir, şişirir koskocaman Hızlandıkça kaybeder kendini Ya hint fakiri ya da bir şaman Çaresizlik yaşlandırır onu Döndükçe görür eskidiğini Ne yapsın… Hep kaderin oyunu Bilmez kimse ne istediğini |