GİTMELİ
Bu gece çekip gitmeli
Hiç birşey almadan, iz bırakmadan gitmeli Ve artık dönmemeli sen kokan bu şehre Dibine kadar acıya batmış bu aşktan Yalın ayak kaçmalı Kurtulmalı gece nöbetlerinden Yüreği yetene, nefesi kesilene kadar koşmalı Yani firar etmeli intihara meyili duygulardan Kuru bir çerçevede, soluk resim gibi durmamalı Bütün yollar sana çıksada Yinede denemeli, gitmeli Anıları bırakıp aksak bir sandalye koluna Aynalardan söküp tüm izleri Gözyaşları döküp yetim sokaklara gitmeli Kimseler duymadan, kuşlar uyanmadan Kapılıp rüzgarın hırçın kanatlarına Gölge bile bırakmadan geride gitmeli Bitmeli yorgun gülüşlerdeki sahte mutluluk Bitmeli adına sevda denilen bu esaret Güneş yeni bir güne doğmadan Sensizlik sonum olacaksada Her şeyi göze almalı, gitmeli BEŞİR ÇİTAK |
Yorulmak boşuna