YAMAN AYRILIK (447.)
Ne kadar zor bilirmisin nereden bileceksin ki
Bu kadar yakınken ulaşamamak sana Nefesini hissederken öpüşlerine hasret kalmak Bil ki fırtınalar kopacak bu sevdanın sonunda Ayrılık rüzgarıyla denizler kabardı Martıların çığlıkları gökleri yardı Öyle bir yaktın ki kalbimi olmaz bundan beteri Bir alev sardı birden içimde ki hisleri Gittiğin günden beri dinmedi hiç ahlarım İsmini her anışta süzülür göz yaşlarım Nasıl tarif edeyim bilmem ki hicranımı Anlatması çok zor kalbimin hüsranını Tükendi mevsimler ne bahar kaldı ne yaz Saçlarıma ak düştü oldu bembeyaz Sana olan sevgim hasretim tükenmedi Söyle sevgili söyle bu ayrılık nedendi Ayrılığın acısını kalbimde duya duya Başımda saç kalmadı saçlarım yola yola Ağlasam neye yarar bakıp bakıp yollara Anladım ki gittin sen asla dönmeyeceksin Madem sevmeyecektin umut vermeyecektin Seher yeli gibi gönlüme esmeyecektin Selamsız sabahsız çekip gitmeyecektin Seven kalbim incindi sakın dönme geriye Fatma Ayten Özgün |