SANDI (446.)
Vefasıza gönül verdim
Kendisini bir şey sandı Yüreğimde ki toprağa Ektiğim sevgidir benim Bu ömrüm bitene kadar Seni seveceğim dedim Sensin dedikçe kendini Erişilmez yüce sandı Gönlümü ona vermiştim Tutundum saçın teline Rüzgar gibi esti geçti Başka bir aşkın yeline İmek ilmek dokumuştum Onu yorgun yüreğime Hayallerimi söndürdü Gündüzümü gece yaptı Çıkarttım kalbimden onu Yerinde izleri kaldı Ona ait ne var ise Unutturdu bana zaman Unutma bundan sonra Hep dost kalacağız dedim Düğümledikçe kendini Çözülmez bilmece sandı Fatma Ayten Özgün |