SUSTUM
yer gök ağlıyor
iç dış perişan sen ben dert keder ... derken; yazacak kelime kalmadı bende susmaya meyletsen hece ağlıyor yazmaya başlasan kalem kanıyor derken beşer şaşıyor anlatmaya mecal kalmadı bende sadırdan satıra cümleler devrik cümle alem de kalmadı benlik kim anlar ki mealsiz dilsiz ezbersiz lisanı hal yok ki anlamaz şerhsiz özümüz kurudu gönüller şevksiz selamsız kelamsız özsüz içtensiz Sonunda soluksuz acılar kaldı Susuyorum Fazla söze ne hacet der gibi. "okuyanda "! anlamıyor Satır dakileri okumak "okumak" mıdır diyorsun O halde; Sustum ! Tunay BULUT |