ANADOLU KADINI
ANADOLU KADINI
Önünde peştemalı, vazgeçilmez bürüğü Sözü özünde tartar Anadolu kadını Kışın köydür mekanı, yazın yayla yörüğü Anadan doğma merter Anadolu kadını Güneş,doğmaz üstüne, gecede gün bitirir Er gibi kızak yükler, odununu getirir Elinin emeğini kasabaya götürür Alıcısına satar Anadolu kadını Kör dumandan ötürü, yolunu görmez iken Geceleyin ormancı izini sürmez iken Yaş ağacın yanına baltayla varmaz iken Zorunlu kayış atar Anadolu kadını Önce yıkar derede, koyun kırpar kırklıka Çevirir bostanını, dikenli tel sırıkla Haramdır uykuları yola çıkar tarıkla Tozu dumana katar Anadolu kadını Edebi örtü etmiş dağlar gibi zorludur Mangaldandır yüreği nazarı fosforludur Ayakları nasırlı, zülüfleri karlıdır Bazen feleğe çatar Anadolu kadını Vara yoğa karışmaz, kör ise gittiği yer Suizanda bulunmaz "vebali boynuna"der Konu vatan olunca aslanlar gibi kükrer Şinel’imle saf tutar Anadolu kadını DÖNDÜ DEMİR ŞİNEL ŞİİRLERİ YÜREĞİN SESİ’NDEN |
Yüreğine emeğine sağlık
________________________________Selamlar