Hüzün Ayazı
Unutturdular bize artık baharı yazı
Dört taraftan çığ düştü yollarımız kapandı Sinemiz bir dem yanar bir dem hüzün ayazı Ne lades tutuşuruz ne hatırlarız andı Akılda ve hatırda sadece gözleri var Aşkı lades mi sanır rüyalar naz perisi Almaz elimizdeki gülleri efsane yâr Bizse sükût ederiz Hakka kalmış gerisi Elâ ona dairdi beyaz teninde mukim Bizim de başımıza mevsimsiz düştü karlar Ak düşen saçlarımız sükûtumuzdaki im Biz yandık demesek de o yâr ateşi harlar Hüzün ayazı sardı ağustos sıcağında Titreyen ellerimiz yaz mevsiminde üşür Gönlü kırık dökükler hep sevda ocağında Bu perişan hâllere dost yanar el gülüşür Hangi söylence taşır bu ahvalin yükünü Ne Ferhat ile Şirin ne Mecnun ile Leyla Bir günümüze sığmaz hikâyenin yekûnu Sükûta sarmalanır dilimizde vaveyla Ankara, 18.01.2019 İbrahim Kilik |