ambiyansım
gönül seansım
ahududum
dolum
boşum
esas duruşum
kalem
meşalem
sen yoksan bende yokum
sen toksan
ben açlığımla gurur duyuyorum




sen özlemlerimin sevinci, neşesi
sen hayat basamaklarımın küpeştesi
sen ağız kuruluğumun
pınarı, çeşmesi
ne yapayım sensiz bu ab u havayı
meyveyi, aşı, salatayı ne yapayım




maralım
dert alanım
cananım
göç mevsimi geldi
hepsi çekip gitti
bir sen kaldın varlığına kurban olduğum
teline dokunduğum
bir sen kaldın
bir sen sultanım




heder mi olayım
hasbelkadere mi inanayım
bu kadar gürültü kirliliğine dayanmak için
vurdum duymaz mı olayım
yahut da kulaklarımı mı tıkayayım





dardayım
dar boğazdayım
burunlarının girmediği yerde
kafasını sokmaya çalışanlardan
nasıl da bizarım
sözün özü efkârdayım
bir umut ver ki
hiç olsun rahatlayayım
hiç olsun
geceleri uykularıma
külfetsiz soluk aldırayım