Su bulanık!

Ey hasretim gece boyu, yudum yudum içtim seni,
Masamdaki kırmızı mum;dert ortağım seçtim seni
Gözüme bakan mey şişem,yavaş yavaş açtım seni

Su bulanık Sandal delik ,görünmez ummanın dibi
Çıkmışım bir varılmaza,orta yerde deli gibi

Verdiğin mendil koynumda,tam sızımın üzerinde
Bir ağıt var düğümlenir,şu sazımın üzerinde
Yalan barınmaz bilirsin,benim sözüm üzerinde

Su bulanık Sandal delik,ufka varır mı varmaz mı?
Sürüklenir bir boşluğa bilmem durur mu durmaz mı?

Gün yükselir ay saklanır,yakar bu garip bedeni
Hiçbir derviş fark etmedi,çölde çarıksız gideni
Alem bilir sen bilirsin,beni perişan edeni

Su bulanık sandal delik,gözlerim görmez önümü
Öyle perişanım anla,kollarım sarmaz dünümü

Zülüfünü sal rüzgara,bir telini getirsinler
Selamım turnaya verdim,alsın yara götürsünler
Bülbüller nağmeler yakıp,bu hasreti bitirsinler

Su bulanık sandal delik,uçsuz bucaksız bir Umman
Şu yara senin eserin,başka elden olmaz derman

Bir yalnızlığım bir de ben,gidemedik şu alemden
Mürekkep kurudu dertten,damlayamadı kalemden
Dilim esir düştü yare,bahsetmez sözden kelamdan

Su bulanık sandal delik,umut kaldı kaf dağında
Güller açmaz ,bülbül ötmez gönlümün viran bağında

19/1/2019. *H. Işık*