DÜŞÜNÜRKENŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Borabay’a bakarken düşüncedeki yaşam silsilesi...
Keşke yaşamak bu kadar zor olmasaydı Ve huzur denilen limanda demirlemek kolay olsaydı. Özümü şu altın sofraya döküp Serseydim iç denen armoniyi de Ayırsaydık renk renk, koku koku Hüznü, sevinci, neşeyi, ağıdı... Hangisi bir dağ olup Taşardı sofradan da Hayrete gark ederdi gönülleri? Keşke umut atının terkisi Olmasaydı bu kadar küçük ve dar... Gönlün ufku kadar yüce olaydı devran, Elinde avcunda olanları döktüğünde dile Tablodaki renkler griden bu kadar koyu olmayaydı. Oysa ne güzeldı sevda, Ne güzeldi geleceğe dair düşlerin rengi, Nasıl da boğmaya çalışıyordu siyah, pembeyi... Keşke gide gide varaydım o bilinmeze, Açaydım sonsuza dek sevgi limanımı, Sarsaydım insanlığı avcumda umut çiçekleriyle Ve bıraksaydım yuttuğum gözyaşlarımı yanaklarıma. Serap Hoca 08.06.2008 |
Sarsaydım insanlığı avcumda umut çiçekleriyle
Ve bıraksaydım yuttuğum gözyaşlarımı yanaklarıma.
**************************************************************
hayar geçmişe bakarak hayıflanmakmı... oysa elimizdeyken hep kalacakmış gibi,
kaybedince de inanamayız vuruluruz yüreken...
çok güzel bir anlatım...ellerinize sağlık...