Ve Karanlık
Karanlık, bu her şeyi örten, karanlık
Ruhumuzu ram edip aldın ya, artık Ne sahillerimizden bir gemi geçer Ne saçımızla oynaşır sabah seher Ne ilkbaharın cıvıl cıvıl kuşları Ne aşkın ritmiyle kalbin vuruşları Ne milyon kere milyon renkli denizler Ne asırlar öncesinden kalan izler Ne orkide ne begonvil ne de lale… Koku renk ışık görmez duymaz bir hale Koydun ya bizi beterdir ahvalimiz Öyle sardın ki bilinmez eşkâlimiz Dünyevi değil bu karanlık, uhrevi Yürekte, yıkanmakla akmaz bir nevi Kabil’in halt ettiği günden bu yana Kardeş olmuş aydınlıkla, hep, yan yana Çırpınır insanoğlu cenderesinde Ağzı kapatılmış, daracık, bir inde Habersiz yaşadığından, öldüğünden Diri diri toprağa gömüldüğünden Erden Ender GÜNER |