AŞK BENİM !..Ne aşk’ı,ne meşk’i Ben bir çiçeği anlatırken de Sevgili gibi anlatırım... Aç büyüdüm Aç yaşadım ondan olsa gerek... Duygu sömürüsünden Nefret ettiğim kadar, Hayat’ı sevdim Ve..hayat’ın Pişirip,pişirip önüme koyduklarını Severek yedim baklava niyetine Yemesem de/yedim Kaymaklı/kusmuklu/fıstıklı Aç kalmamak için Orman kanunu gibi... Ne aşk’ı ne meşk’i Sevmeler ülkeyi terk etmişken Ben kimim ki ne haddime Ben "sevme" kelimesini Ben sevebilme ihtimâlimi Ben hep umudu seçtim,sevdim... Sevmeler beni sevmedikçe Ben inadına seveceğim dedim İnadına aşk dizeleri İnadına çocukluğumu İnadına babam’ın omuzunda ağlayacağım Baba’m ölse de ben inadına yaşatacağım dedim... Dünya inat ediyor Gerçekleri anlamamakta Özgürlük çalındıysa Kâlem’im özgür hâlâ Silgi, hüküm kimin elinde Cebi dolu olanlarda mı Boşverdim onlarıda Çaldıkları zulalarıyla dursunlar oynaya... Kuşların kanadına takılacağım Uçurtmalarım tel örgülere takılmadı Beyaz kurdelalarım saçımda Büyümeyi de,büyütmeyi de Çocukluğumuda,çocuklarıda Siyaseti,ekonomiyi,dini,aşk’ı Herşeyi de iyi bilirim... Acıyı,cezaevini,tutukluyu bekleyeni Asker yolu gözlemeyi Şehitlerimizi, kanla yıkanmış gömlekleri Tutku’yu,acıları kahkahalarla sulamayı Açlığı,susuzluğu,orucu Ağlamayı da bilirim... Mum ışığında yemeyi,içmeyi Vals’i,tango’yu,romen’i,köçeği Efe’yi,yörüğü,kan davasını,kırklar kapısını Hepsini de bilirim/çünkü aşk benim... ayşe yayman |