VUSLAT
’O’ an geldiğinde;
Geçmiyor sözün, her şey yüreğinin elinde ! ... Ve kalem ve kâğıt önünde; Dile gelir susan şair/eliğinde ... Hep karanlık zanneder ya insan? Geceler daha can. Gündüzler; kalabalıklar içinde, yalnızlıkla yüklü. ... Döner tersine dünyan. Gezersin; Kendinden habersiz, boynun bükülü. ... Kimi Leylâ koyar adını; Kimide güler rezil ettim diye arkandan. ... Oysa; Bir dermansız derttir. O gün yakanı tutan. ... Yürek bilmesede birden başa geleni; Tutar sonsuza kadar; ettirilen yemini. ... Kanaya kanaya, Aşarken dikenleri. ... İmkânsıza olmuş liman. Çığlık çığlığa gönül telleri. ... Kimi var? Kim anlar bu acıyı Verenden başka ! ... Vuslat? En zor varılan yer... Düştüğünde sen ’aşk’a ! ... Yolcudur adın. Ölümün koynunda; Kaç gece sabahladın? Bir sen bilirsin... ... Herkes yaşarken; Her an ölüp, ölüp, dirilirsin ! ... Güneşmi? Kalbine doğar bir gün; ’O’ Nur ! Çilen sabır. Mükâfatın sonsuzluğundur. ... Nigâr Güler 10.01.2019 ~Firuze~ |