Uyanmak garip, bir elinde gül, bir de sen,
Şaşkınım, gülüm mü olmalı, yoksa sen mi?
Gerçek-rüya, ikinizden de vazgeçilmez ki,
O yanağında ki gamze, gülden desem mi...

Her defa bensiz şafak görünce yanakların,
Bilirim, ağlamaya alışık, olmayan gözler,
Hele bir de saçların canımı acıtır durur,
Başka da görmedim, gülden desenli yüzler...

Aradığım şeyin yokluğuna yanarım, ben,
Verilen ceza kaldırabileceğim den fazlası,
Çok değiştin sen böyle değildin, gamzelim,
Hüsrana uğrattı, ağrıma gider aşka kıyması...

Dumana karışan nefesler gibi olmamalısın,
Ne olur, böyle kaybolmayı, isteme ki benden,
Kimsin sen? En iyi dost halin nere de şimdi,
Ne olur, ayrılıktan söz edip, dileme benden...

Dilin, kalbine düşman oldu mu hiç, seninde,
Aşkın yarası var, hayatım boyunca yalnızım,
Birbirimize alışmayı beklerken o yüreğinden,
Oyunun sonunda öğrendik, ben sana ar sızım..

Asabiyetin dünya üzerinde savaş çıkarmaz ama,
Kendi mahvımıza sebep olur, sende ki bu taşkın,
Neşeli bir karakter ve romantik halimiz varken,
Sen derdin bir zamanlar, biz eşiğindeyiz aşkın!..

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.