// Unutmalı ruhum!

Unutmalı ki;
İstiridyelerin
Hüzne açılan bağırlarındaki değerli incilere
Akıtabilmek için gözyaşlarını her yeni gün
Soğuğuna
Dalmak zorunda kalmasın artık bu yorgun beden
Derin mavilerin … //

::

Şile kırsalında
Duruverdiğinde nefesi karınca bedenimin
Ateşler saçarak *333’üncü kez
Yükseliverdi gökyüzüne Ejder ruhum

Elden ele taşınacakken kolonim derinlerine
Camdan tabutum
Ne olur
Gösterişli Şilebezi bir kaftan ile örtün
Mütevazi mahrem çıplağımı!

Öldürmeye güdümlü Azrail’in detone ağıtları
Başladığı an isyankar ruhumu tırmalamaya
Çok görmeyin bir kaç pamuk parçasını daha
Eşsiz Midas kulaklarıma

Ve fakat
O ölü yıkayıcısının da
Uzak tutun obez parmaklarını
Mahrem çıkış kapısından cismimin!

::

Kandırılmış çocuklardan birisiydi aslında
Celileli Mesih!

Ki
Şifa dağıttığı
Her biçare ruhun minnet gözyaşlarını
Tanrı’nın siyah peçesi ile siliyor olması
Tam da bu yüzden mucizesi olacaktır ya
Çıktığı bu yeni yolculuğunda Ejder ruhumun

::

Gördüm!

Ölümle kutsanan hayatlar
İçiyorlardı kana kana alüvyonlu sularını
Boğuldukları nehirlerin
Bitmek bilmez susuzluklarından şişince karınları sonra
Kör bir bıçağın soğuğunda boşaltılıyordu
Semirmiş midelerindeki açgözlülükler

Bu yüzden işte;
Mucizelerin mümkünsüzlüğü bilincinde
Bedenini tüm hurafelerle korkusuzca savaştırabilecek
Yeni bir karınca yumurtasına doğru
Ve
Hızla
*333’üncü kez alçalışa geçti
Ateşler saçarak gökyüzüne yükselen Ejder ruhum!

(Yıldıray Kızıltan)