çok,
ama çok uzak bir masalda
bir yokmuşluğa uzatırken elini bir varmışlık
masal da bu ya
sonbahar sararmışlığından
umutlar ise kararmışlığından
emzirilirmiş bir aşk tarafından…




şimdilerde
dilim söz yarası
örselenmiş bir kere sessiz bir acı sineme
diş diş döküldükçe bahar
öpüldükçe ateş alnından
oluk oluk dökülür saçıma
tipisinde, tipsizliğinde grimsi karlar




haydi
ne duruyorsun
çek git şimdi sende gözyaşımın izinden
git ki,
düşen damlalar
ıslatmasın, yakmasın,
incitmesin seninde tenini

.
…
.

hazanıyla, zifiriyle
bir tuvalin tenine nakşolmuş
mevsimleri içinde sorgulatan
telaş yüklü gözlerin var dı ya
ahh o gözler ahh…
ne de güzel uyuturlardı
fanuslaşmış, yosunlaşmış içim mağaralarımı




çözüldükçe
örgülerinden düş fısıltılarım
titrek bir alevin
can yangısı olurum
ve boğuldukça şavkımda yakamozlar
hicranı her dem aşk gibi, hayat gibi
sürüklenir, vururum elbet bende bir gün karaya…










ilhanaşıcıocakikibinondokuz