HÜZÜN
Hüzün girdabında kulaçlar atmaktayım,
çırpınan zerrelerim susuyor adeta, savrulan yüreğim pesin eşiğinde, ve ben yine akıl almaz sessizliğe dost. Hayata susamışlığın en azami mertebesinde, hayat perdelerimi çekiyorum, çirkinliğin tüm yüzüne, ve ben yine akıl almaz karanlığa dost. Bilinmezlik kenti burası, delicesine esen rüzğarları var, estikçe serinliğini dağıtan, serinlettikçe gözden kalbe damlayan yaşı var, Ve ben yine akıl almaz yalnızlığa dost... |