inançne zaman kendime uyansam soluksuzlaşıyorum hiçliğime peşin sıra inanmak istiyorum cebimdeki dünden kalan son rengin şavkına ne zaman kendime tutuşsam anlamsızlaşıyorum cennetime peşin sıra inanmak istiyorum koştukça biten, durdukça büyüyen yolun sonu olduğuna ne zaman aşka uyansam kış toprağımda ay çiçekleşiyor iklimlerim karaladığım birkaç satır şiir oluyor kıblem, dua dua sökülüyorum ölümden yaşama ne zaman bize uyansam perileşiyor inancım inançsızlığıma yaşanası cümlelere parantezleşiyor açmazlarım geçmişime noktalı, geleceğime okkalı dem çekiyorum haydi aç şimdi gözlerini sende inancına uyan sevgili inanmak aşkın yarısıdır aşk olmak ise inancının diğer yarısı… ilhanaşıcıocakikibinondokuz |
Canı gönülden kutluyorum sizi ve güzel şiirinizi...
Şiirsiz sevgi olmaz…
...........................................Selam ve saygılarla..