Elbet birgün
Ellerim tutmayı birgün öğrenirdi elbet
Çeviremediğim sayfaları karalama hayatıma Uzaklarda birgün bana kavuşur elbet Yakınlardan bitme bir diken batma ne olursun Pencere başlarında üşüyorum yalnızlığa Sıcak yeni yıllara kökle kahveyi yudum yudum Beni bul diye bağırır romanımın sonu Okumaya birgün cesaret ederim elbet Gitmeler hoş güvercinlere nahoş mevsimlerde Yıldızları yaldız senfoni yakamoz gelgitlerde Kurallarımı öğrenir fısıldanır duvarların üstünde Birgün bende devinimli bir devrimci olurum elbet Poyrazlara ip çekiyorum sal beni Batağında bir umut pürüzsüz yüzeylere Unutulanlar adına dikmelerim meşhurdur Kaybolanlarıma birgün ağıt yakarım elbet |