10042012

egolarımı pay ediyorum
evrenin hafızasından silinmiş bir kasabada
bakırcılar çarşısına



çelik kanatlı serçe yuvalarına
hakkaniyetsiz savaşımların küflü isini yıkıyor
şakaklarımdan kalay gözlü martılar



- yine de dönüyor camdan aksına toprak devran



ak kepenkli bir kemençenin
sisli tınısına sansürsüz
kara denizler geçiyor
gözlerinin poyraz yorgunu sularından
yüreklerinin hırçın takaları heyamola
diyorlar hep bir ağızdan
yalnız atlıların zamanı yetim bıraktığı
tuna sazlıklarından



istavrit kokulu adamlar
okyanusların şarkısını söylüyor
marşlarıyla kutsayan köleler
son ölümlü tanrıların tezgahlarını
imbatlar takılan ağlara
lir düşüncenin su bereketi avuçlarından



küflü mavzerlerin son uğultuları
esmer yanlarımı ellerimle
toprağa verdiğim mor dağlar
hıdrelleze ne kaldı ki üşüme artık yeter
erguvanların özsuyuna sığınan bahar



zamanın örsünde akkor ateşe yeniden şekil veriliyor
çocuk yüzlü demircilerin alınlarından akan
kadim ter damlalar kadar