oturduk karşılıklı,yalnızlığımla,
olur’a paylaşırız belki dedik,
tek kişilik yalnızlığımızı,
yarı yarıya,
ama,o kadar yalnızdık ki ikimiz de,
bir tek,bir tek ortak konumuz yoktu,
Yalnızlığımızdan başka
buz gibi soğuk bir rüzgar esti aramızda,
çay içelim mi dedim,
birer bardak,içimiz ısınır en azından,
içelim dedi,
sevdiğinden değil de hani,
benim gibi,
kibarlığından,
baktık ki olmuyor,
kalkalım bari dedik,
boşa vakit kaybıyız,
yalnızlık bu işte,
sanki suçmuş gibi paylaşmak istemiyor hiç kimse,
bir başkasıyla..
yalnızlığın sessizliğinde,
mutlu bir elveda dedik sadece birbirimize,
bir daha görüşmeyecek olmanın sevinciyle...
bir ara arkama dönüp bakmak istedim,
en azından mutlu olduğumuz tek anla,
güzel hatırlayalım birbirimizi diye..
vazgeçtim,
tekrar göz göze geliriz korkusuyla...
Emine rezzan sipahi