Güneşin doğduğu yerde, bir zulüm var.
İşitir misin bilmem, hisseder mi kalbin?
Bu devirde huzurun olsa neye yarar?
Doğu Türkistan, olmuşken senin kabrin.

Çocuklar anasız, babasız kalmış; yitmişler.
Toplama kamplarına birer birer gitmişler.
Kamp deyince gözünün önüne geldi mi yetmişler?
Doğu Türkistan, milletin, çileyle bitmişler.

Çin denen soysuzun, ilk oyunu değil bu.
Asırlık bir kinin, apaçık dışavurumu.
Uyan ey ırkım, çabuk anla durumu!
Doğu Türkistan, olmamalı düşmanların oyunu.

Gencecik kızların, namusları satılmış,
Yağız delikanlılar, itilmiş, kakılmış.
Direnenlerin ellerine çiviler çakılmış.
Doğu Türkistan, şerefin; bayrağınla yakılmış.

Hem kan kardeşin, hem din kardeşin,
Yetiştiği yerdir, nice büyük ermişin.
Uygur’ken, uygarlığı dünyaya sermişin,
Doğu Türkistan, ata yurdun ve de geçmişin.

Nasil olur da susarsın, sessiz kalırsın zûlme?
Hiçbir şey yapmıyorsun, bari utan; gülme!
Kardeşin kan ağlıyorken, önem versen ilme,
Kurtulur mu, toprağın, kardeşin, söyle!