ANLIYOR MUSUN ÇOCUĞUM?
Bizi büyütme sabrıydı
Yüzündeki çizgiler. Nerden bilebilirdik, Dizlerindeki yorgunluğun kucağında bize ayırdığı sevgiden kaldığını. Uykumuzdu uykusuzluğu. Ondan kalmıştı Gözlerinin altındaki mor halkalar. Oysa ne çok beğenirdi babam, Siyah beyaz çekilmiş resimlerini. Kış geceleri... Ne zaman üstümüzü örtse, Hep kısa kalırdı yorgan Kendi sırtına. Tahta kaşıklarla büyüttü Hayata dair tüm paylarımızı Bir tabakta bölüştürerek Ve Abidin Dino, Mutluluğun resmini çizdi Bir annenin gözlerine bakıp Anlıyor musun çocuğum? Ersoy ÖZÜLKÜ 06 Haziran 2008 |