Yâr Canıma Minnet BenimAcı versen, çeksem çile, Dünyam olur cennet benim. Senin için düşsem dile, Yâr, canıma minnet benim!. Bir anlık yüzünü görsem, Uzak değil, yakın dursam, Sözünle, gözünle vursan, Yâr, canıma minnet benim!. Coşmuş yürek, gelir dile, Seven aşka katmaz hile, Derdinle dertlenmek bile, Yar, canıma minnet benim!. Deli gönlüm cenderende, İster, boğ öldür derende, Yanında camım verende, Yâr, canıma minnet benim!. Sonbaharda yeller yorsun, Bitmek bilmez yollar yorsun, Boz bulanık seller yorsun, Yâr, canıma minnet benim!. Düşkünüm, hoş düşlemesi Gerçek, düşün beslemesi Gülün, bülbül taşlaması, Yâr, canıma minnet benim!. 1976-Yalvaç Özcan İşler |
Haz alarak okuduğum şiirde muhteşem bir kurgu mevcut...
İlk emir OKU ile başlar…
......................................... Saygı ve selamlar..