Umudu Kollarıma Takıp Gezemiyorum
Damla damla hüzünler düşerken kirpiğimden
Güneşi gözlerimle yakıp süzemiyorum Kanadı kırık kuşlar uçarken yüreğimden Mutluluğun resmine bakıp çizemiyorum Yitik hayallerimle gezdiğim yollarımdan Bana dönemiyorum kaybolan yıllarımdan Büyüttüğüm çiçekler kopunca dallarımdan Umudu kollarıma takıp gezemiyorum Ay ışıksız dolanır görünmüyor tek hâle Ruhum bukalemun mu? Dönüyor halden hale Öyle karışığım ki dolanmışım meçhule Düğümlenen kalbimi çekip çözemiyorum Gözü yaşlı sonbahar kime sormuş ağlıyor Sazım türküleriyle tele vurmuş çağlıyor Aleviyle yangınım kalbi sarmış dağlıyor Canda canı kül edip yakıp ezemiyorum İçtikçe dertlerimi gamla kederle yasla Gel de şimdi beyazı siyahlarla kıyasla Bir sarhoş olabilsem diyorum ama asla Yudum yudum gönlüme akıp sızamıyorum... Gülseren MORKAN |
Sazım türküleriyle tele vurmuş çağlıyor
Aleviyle yangınım kalbi sarmış dağlıyor
Canda canı kül edip yakıp ezemiyorum
şairin yürek sesinin ve yaşanmışlığın dizeleriydi şiir, çok güzel bir duygu seliydi, tebrikler