Krokanlar
İzbe günün monoton akışında duygu oligarşisi
güzel günlerin dnasında yitirilen polimorfizmi ben gibi sıcak gelir el gibi üşür gider kimisi bu çaresizlik kimsesizliğin senfonisi aslında bu akıl kısılı kalmalı lapede sıcak bir çay güzel bir kanepe fazlasına gerek yok gitsin kenefe kazansam sonunda binbir dertten sonra oturur üzülürüm yolda olanlara bir an mutlu olmuşum ne fayda yıllar boyu yandıktan sonra Kırılmayı bilmekten kırmamak mutsuzluğu bilmekten mutlu etmeye çalışmak istediğinin olmaması ve istenilenleri vermek Başkasının mutluluğunu sağlayıp ondan bir parça çalmak o parçayla yaşamak krokanlar hiç lezzetli değil Dudaklar sırdan diller serden elem elekten geçmiyor acılar havanda ezilmiyor Yıllar senden geçilmiyor asuman Öyle olmadı ama belki olur fazlası yok yalan söyleyemem ihtiyacım var diye ısrar edemem kim minnacık biblo bebekleri sevmez ki |