GÖRÜNMÜYORŞu dünya üzerinde müebbete mahkûmum, Ümit veren olsa da; beratım görünmüyor. Karanlıklar içinde cılızca yanan mumum, Aynaya bakıyorum, suretim görünmüyor. Şahitler dinlenmiyor, savunmam okunmuyor, Huzur geçip gidiyor, hücreme hiç konmuyor, Dışardan esen rüzgâr saçıma dokunmuyor, Hayatımı yıkanlar ölmüyor, sürünmüyor. Yarım kalan hayalim çektikçe sökülüyor, Çelikleşen iradem tel gibi bükülüyor, Yüzlerdeki maskeler yerlere dökülüyor, Aslında kurt olanlar, postlara bürünmüyor. Aradım bulamadım dürüstlüğü, vefayı, Çilesini çok çektim, süremedim sefayı, Ben yorgunum dedikçe yüklediler cefayı, Dost görünen herkesin ardından yürünmüyor. İster karşısında dur, ister önünde eğil, Her gülene güvenme, fazla da etme meyil, Bu dünyayı terk etmek elbette kolay değil, Toprağa karışmakla, kolayca çürünmüyor. Sabri Koca |
Güzel bir şiir okudum ve taktirlerimle kutluyorum…