soğuk yıllaryaşı küçüktü ölüme gülen çocuk dar ağacı taşıyamadı solan bakışında güneşe cıplak ayaklarıyla kazağında bir kaç yırtık bir gözyaşı gibi kurudu bedeni yıllara gömülen özgürlüğü ile ne sağ nede sol yıkıldı insanlığın çaresizliği sen küçüksün ölemezsin ruhuna dar kara toprak soğuk sızı gibi kaplar dört köse beyaz şimdi umut içinde binlerce tomurcuk sen küçüksün ölemezsin yokluk gibi şimdi unutulmayan yıllar emir demiri kesdiği gün yaşamaya direnen o daha küçük yaşı ölüme yaşanmayan yıllar büyük - |
Saf, beyaz, gümüş gibi temiz ve duru duyguların buluştuğu şiir...
Beğendim...
Şiir sevdik, şiir yazdık, şiir okuduk...
...................................... Saygı ve selamla..