ELDEN USANDIM
Darğınım dünyanın namert yüzüne
Ne yazına kandım ne de güzüne İnandım o yarin bir-tek sözüne O da yalan çıktı dilden usandım Bu çileler dertler hep beni buldu Ağlayan gözlerim ne zaman güldü Gönlümün açmayan gülleri soldu Zamansızda açan gülden usandım Ne çabukta gelip geçti bu zaman Hep ben oldum yürekten yanan Ne bir dost gördüm nede bir yaren Dost gibi görünen elden usandım Ömür kervanıyla düşmüşüm yola Bilmemki nezaman verecek mola Yaklaştım artık giderim sona Yürürüm bitmeyen çölden usandım NURAN ÖLMEZ GECELERİN şairi |
Kalemin susmasın
______________________________Selamlar