Ölen umutlarıma hasretim..
Ayrılsak ölürüz "biz" diyordunya.
Ayrıldık ve sadece ben’deki "sen" öldü... Ardından belki karalar bağlar yaslarını tutardım. İhanetini semer misali sırtımda taşımasaydım.. Aşk’ın bile hatırı kalmamıştı O vefasız yüreğinde.. O kadar mutluluktan uzak kalmışsınki,, Kalbinin karası gözlerine vurmuş. Oysa ne umutlar ekmiştik Aşımıza tuz Evimize huzur ve mutluluk katacaktı. Rengarenk gökkuşağı açacaktı yuvamızda,, Çocukların yüzünü mutluluktan güldüren.. Üşümüş ufak bedenlerini ısıtan.. Sen’se acımadan yeşermeden koparıp soldurdun yalanlarınla.. Biliyorum Artık ne o gökkuşağı açacak,, nede umutlarım yeşerecek.. Kimsesiz çocuklar gibiyim artık,, Yalnız ve üşüyorum.... Onlar gökkuşağına Bense Sana değilde ölen Umutlarıma hasretim... ~Can Kenarım~ |
Duygular sonsuza dek mutlu olsun...
Şiir yeni bir yaşamdır…
...........................................Selam ve saygılarla..