Son nefes
Gidişinin ardından...!
Kaç mevsim geldi geçti hatırlamıyorum Her biri seni bana getirme yerine; Dahada bi mesafe yaratı aramızda Yokluğun gece yarıları bile Yalnızlığıma sensizliğime güler oldu Ayrılık denizine düştüm sevdiğim yokluğunda Savurdu ikimizide başka yollara Sen şimdi kendini avutur olmuşun başka kollarda Bense ihanetinin beziyle gözlerimi bağladım Onlar yağmur misali ağlasınki Arınsın gözlerim tüm ihanetlerinden sevdiğim Sen ağlama artık yüreğim Senin hiç bir suçun yok...! Sevmesini bilmeyen bir yüreğe bağlanmışsın Sende asilce sevdin ve yandın Bu acı zamanla geçermi bilmem ama Bu yüzden her gün yavaş yavaş ölmektense Bu acının kahramanını, Diri diri bir hücreye kapayıp onunla son nefes vermek gerek... ~Can Kenarım~ |