HER ŞEY SON BULUR
Çocukluk gençlik derken beller bükülür
Bembeyaz olur kafa, saçlar dökülür. Kader yolunda hayat, kökler söktürür Fiğan edersin boşa, her şey son bulur. Vahâlar yağmur salmaz, gökler küser Rüzgarlar hırçınlaşır, delice eser Menekşeler, çiçekler, kokusun keser Taş topraktan ibaret, her şey son bulur. Küser çoban yıldızı, ışığın vermez Çıkar yörünğesinden, güneşde dönmez Çekilir pınarların, suyu içilmez Mahkümsum bir kefene, her şey son bulur Öksüz kalır içinde’ki, emellerim Turnalar o bülbüller, hep namelerin Solar güllerim dönmez, ah gidenlerin Orası ıssız çukur, her şey son bulur. Ne bu öfke bu şiddet, hırslar bürümüş Kimi zevkû sefada, almış yürümüş Kimi düşmüş zillete, yerde sürünmüş Mal mülk şöhret’te hiçtir, her şey son bulur. Hazırmısın orası, bilinmez bir ülke? Gidenler dönmez geri, değişmez ilke Fayda etmez orada, öfke ne keşke Kul Ahmed-i hesap var her şey son bulur Ahmet Ali Canbaz 03/12/2018 |
Şiirin dizelerinde çok güzel bir anlatim tarzı var, haz alarak okudum.
Şiir ruhun gıdası…
.................................................... Saygı ve selamlar..