Benim canım Efendim
Küçücük bir çocukken anneye hasret kaldın
Ebva’da boyun büküp gözyaşlarını sildin Hüzün seylaplarına ilk kez o zaman daldın Canım kurban sana benim canım Efendim Bir gül goncası iken Rabbin himayesinde Ebedlere uzanan ömür sermayesinde Büyüdün elçi oldun rahmetin gölgesinde Canım kurban sana benim canım Efendim Türlü türlü çileye cefaya göğüs gerdin Yaradanın uğrunda canını öne serdin Neyin var neyin yoksa Hakkın yolunda verdin Canım kurban sana benim canım Efendim Topukların şişerdi kullukta en öndeydin Sabırda metanette şükürde en zirveydin İnananlar içinde her zaman en gözdeydin Canım kurban sana benim canım Efendim Ümmetin hayrı için sıkıntılar yaşadın Kundakta bir bebekken ümmetini diledin Miraca çıktığında ümmetini istedin Canım kurban sana benim canım Efendim Selva Durmaz Emir |
Kalemin susmasın
________________________________Selamlar