Gözler kalem duvar kağıt olur gece
Saat gece üç
İstanbul da bir yağmurlu hava Hüzün pusu kurmuş Karanlık sokak başına Bir hasret çekeni yada Yalnız kalmış birini Yine düşürmek istiyor ağa Sonbahar dökmüş Tüm ağaç yapraklarını Yağmur yüklü karabulut Baktığım o tavan Elerim üşüyor tutmuyor kalem Odanın soğuk duvarı kağıt Gözlerim olmuş kalem Yazar durur bir görünmeyen Sessiz şiir Cılız yanan sokak lambaları Geçemiyor camdaki perdeyi Farkı kalmıyor bir mum ışığında Dolanıp duruyorum Üstüme çöken karanlığın labirentin de Her yer birbirine benziyor Silinmiş tüm yön işaretleri |
Sevdalarla yazılan bu güzel ve değerli şiiri beğeniyle okudum…
Öğretmenim; canım benim…
............................................. Saygı ve selamlar..