Anladim..Bir şeyi anladım ki İnsan hep aynı yerinden kırılıyor Dilinde bazen mısralar kanıyor O kadar varlığın içinde yokluğa dalarsın İstesende duygusuz olamazsın Mayamız tutmuyor demekki. Ağız payı verilecek öyle cürümler varken Sesin kısılır sanki konuşazsın Sabır sanki bizim için icat edilmiş gibi Dur bekle anlar belki pişmandır diyorsun. Oysa değişmez birşey Doğuştan gelirmiş ince düşünceler Bir serkeş oturur göksünün ortasında Can kışa yaklaşır gülbahar yaza. Öyledir öyle olur İncilsende, incitemezsin Sezenişler yer etmez tenhada Aynı dramayı oynasın Yoldaşın edersin zamanla Geçmeyen ne varsa geçecek elbet Bazılarına çok görülür sevinmek... |
bir garip aheng tutturmuş insan yana yakıla yuvarlanıyor zaman merdiven,insan ise bir anlamsız tuval,resim çeken çekene,kara kalem mevzuat,çöz,çiz,sil tahtası mübarek zanlılar, farkındasızca geziniyorlar son anın adresine doğru yata kalka yuvarlanarak huzur dileniyorlar garibanlar adı Dünya imiş yaşadıkları yer ,belli ki öyle sanıyorlar...