d/ağladıkçayazdığım birkaç satır karalama işte kendimce ben diyorum “içim dışım hali yaralarımın” el diyor “yaz gayrı d/ağladıkça yeşerir seninde karaların” işte böyle ya dostlar.. yahu ne bileyim, olmadı ki şiirden başka dili sessizliğimin… bir çocuk ağlar, ağlar bir adam kadın kadar sever bir kadın adam kadar bir çocuk ölür ömrü baharından bir liman boğulur tuzunun, neminin kahrından ve bir şehir… bir şehir daha demir alır gözü yaşlı bahtından güle, bahara isyan kanat vurur yedisinde bir diken düşer yüzü güneşin eteğinden bir ceylan daha vurulmadan gölgesinden kırılır, savrulur bir toprak daha alnından ve bir gelincik… bir gelincik daha kanar dalından, alından ne zaman aşk olsam, aşık olsam hep bir ecel daha büyük gelir yaşamak yüreğime d/ağladıkça izim kurşun, kurşunum hükmü dar olur ağacıma boynum ki hep urgan düşürün şimdi beni sallanamayan salıncağımdan öncesi, yaşamak mıydı bilmiyorum sonrası, senden sonrası neden ölmekti onu da bilmiyorum yoksul sokaklarını sevmiştim oysa çocukluğumun kerpiç duvarlarını sevmiştim bacasız düşlerimin göçebe bir buluta tutunup sessizce kendime yağasım var su gibi yoluna akıp akıp deniz gibi çekilip gidesim var gidesim var şimdi, kendime uzak, dualarıma yakın… ilhanaşıcıkasımikibinonsekiz |
Şiirinizi okurken haz aldım ve sevdim...
Öğretmenim; canım benim…
............................................. Saygı ve selamlar..