Münafıklar..Şiirin hikayesini görmek için tıklayın 2008 yılında bana oyun oynayan birine yazdığım bir.şiirim, yeniden düzenleyerek paylaşıyorum.
Masuma iftira atmak huyunuz...
Değmesin kalbine fitne suyunuz... Ne olacak ki! düşünmez duyunuz... Allah’tan korkmaz zalim münafıklar... Kalblerinde yoktur Allah’a iman... Vermemiş Allah’ım düstur’u ihvan... Kudurmuşlar hepsi aynı bir taban... Çiğeri çıksın zalim münafıklar... Kalplerinde ifritler mayalanır... Hep aynı tefrikada oyalanır... Ahlak dersi verip de paryalanır... Taş kalpli O feylesof münafıklar... |
gücüne gidiyo insanın.ben senelerden beri insanlardan uzak duruyom.arkadaşlarım bahçemdeki kediler.onlarla konuşuyom.onlarla içiyom ev yapımı şarapları.
sonra ,insanlarla uğraşacağıma at yarışı oynuyom onların analarını babalarını öğreniyom.bazan onlarada kızıyom.
yaşamda ihanet çok ,kırılmak cama benzemiyo.gururunun kırılması ölümlere benzemiyo.kabul edemiyosun.
o kadar çok ihanet gördümki,ben insana inanmıyom.
ölen ölsün Cehenneme kadar yolu var desemde.yinede yere düşmüş birilerini kaldırıyom.
ama bazılarına rahmet okumuyom.mezarlığa gidince dualarımda ,bazılarını ayrı tutuyom.Allah günah yazarsa yazsın.mezarlıkta bazılarına beddua ediyom.Allah günah yazarsa yazsın.
birazda fazlasıyla o şerefsizler kabir azabı çeksin.
selam ve sevgiyle.