Aşk Tat/lı Ot/acı
Hiç mi hiç
Kimseler bilmezdi Kalbim Hem usul usul Hem gürül gürül Hep ağlar, hep kanardı. Ne düşman dan Nede zalım mavzerden değil haaa! Dost işi "Aşk mermileri"nden delik deşik Çıra gibi ya/nar Ya/nar/dı.. Yine de; O arsız Mavi umudumu Hiç yitirmediğim için ben Çıka geldin sen, Bir şifa/cı Bir baş tacı gibi, O masal diyarından hayatıma, Kanserleşmiş aşk edebiyatıma ! Ve Diabetik yaralarımdan Başladın ya beni sevmeye, Yıllardır Hem şıpıl şıpıl Hem de çığlık çığlık akan Kan/ım sustu ! İşte o dem, Tam da o dem, "Şimdi hazırsın işte" dedim Yara(ma)lı kalbime, "Şimdi hazırsın; Hiç kan/a/mamış gibi iyileşmeye" Ne kaldıysa, giden ömrümüzden geriye "iki bedenin ateşi"yle Aşk/la/şıp Gün/eşleş/meye ! 25:02:2017 |