Falcı Naçar
avuç açardık semaya
güneşe buluta aya ışık isterdik ısı yağmur ve yakamoz denizler dalgalanıp durulurdu sonra ışık gelirdi güneşten ve ısı bulutlar boşalıp yağmur olur toprağın karnı suyla dolardı o zaman menekşeler açardı avuçlarımızda mor mor yüreklerimizde güller laleler sümbüller pembe kırmızı beyaz mis kokularıyla sonra güneş küstü bize gitti karanlıklar ülkesine bulutlar boş oldu deli yeller önünde ve kurudu yeşil çimenler soldu cümle çiçekler avuçlarımız nasır tuttu kanadı çatlak çizgiler ellerimiz çıplak şimdi ellerimiz çorak avuçlarımız boş açıyorum onları okunaksız bak diyorum falcıya ne görüyorsun falcı dilini yutmuş lal falcı kör olmuş ama falcı sağır olmuş duymuyor falcı naçar |