Mutluluk elindeyken,hep ufak görünür.
Ama,bir bırak ve birden öğrenirsin,
ne kadar büyük ve kıymetli olduğunu.

Dostoyevski

Mevsimler akıp giderken
Gönül kırgını kalbimde
Hayat defterimin sayfalarına
Hüzünün yapraklarını döşedim
İçimde harmanladığım dertleri
Yılların efkarına dağıtırken
O ağacın altında yazmıştım
Sana en güzel şiirlerimi

Akşamlar olurken hüznün acısıyla
Gönlüme düşen hislerimi kardım
Sonbahar yaprakları yere düşerken
Ben hala karanlık sularda yüzüyordum
Kasvet sarmış kalbimle başbaşaydım

Kasıp gitmiştin beni bir yabancı gibi
Şimdi, ben de sana yabancıyım artık

Oysa;
Gözlerim sana aşkla bakarken
Geçtiğim hüzün yolları karşılıyordu
Şimdi beni her yerde
Ben yine de seni bekledim
Gönül gözümle bakmıştım hep sana

Umudum solarken her geçen gün de
Uzaklaşıyordum senden,içim soğuyarak

Ölümsüz dü demiştin ya aşkımız!
Değilimiş sence
Ne değişti ? aşk mı bitti,sevgi mi ?

Her zaman gözyaşımda kalsan da acıyla!
Bir damla mutluluğu çok gördün bana
Sevgi dolu kalbimi ezip geçtin

Yıllanmış bir şarap gibi,eskidin artık bende
Gönül sayfamı kapattım sana
Kuşandım hüzün yaftasını
Takındım duygusuz hislerimi

Kendime yeni bir dünya kurup
Yokluğuna alışacağım
Yılgın yüreğimi yenileyerek
Kendimle yüzleşeceğim

Kalbimi koruyacağım aşkdan

Mevlananın dediği gibi
" herkesin harcı değildir sevda "
"Sevmesini ve korumasını bilmek lazım"

Çerkez kızı
vildan güldağlı
07.11.2018