Bir Canım var, bir de can var,
Canım candan aziz. Bu can sevmez ise
acıları bilmez ise, merhamet duymaz ise,
bu can; can değil, insan hiç değil...

Kör bir kuyu dayım, aklım ziyanda,
Kollarını açmış, canım gel diyor.
Gül bahçesi viran, ömür firarda,
Tahtım sallanıyor, can gitmem diyor.


Kararsızım bur da, zaman geçmiyor,
Geceler kabusum, uyku girmiyor,
Hatıran içimde, günah bitmiyor ,
Gözüm kararıyor, can ağla diyor.


Aynalar kırılmış, gerçek içimde,
Güzellik yansımaz, resim bulanık,
Geceler katranlı, yollar karanlık,
Aynalar düzelmiş, can çatla diyor.


Hikayeler derin, okumak yasak,
Yüzün apak olsa, karadır gözün,
Bakarsın serseri, yaralı gönlün ,
Belasını bulur, can bilme diyor.


Yağmurların yağar, ahmak ıslatır,
İçimde heyecan, anlam yaratır,
Kul kuldan utanmaz, bela yaratır
Gidelim buradan, can gitme diyor.


Söz meclis dışarı, kim takar şahı,
Şampiyon geçinir, yok madalyası,
Yalandır astarı, çıkar foyası,
Buradan bakalım, can görmem diyor.


Ezilmiş çiçekler, kimse görmüyor,
Garibim ağlıyor, kimse bilmiyor,
İçten içe sancı, çığlık dinmiyor,
Ağlasa gözlerin, can gülme diyor.


Ahmet’im burada, yansın bu gönlün,
Murat etme umma, içinde kalsın,
Cayır cayır yansan, dinle mazlumu,
Yanında dur ağla, can sevap diyor.

05/11/2018 HATAY