ARKADASLIK VE DOSTLUKEllerimiz çamurlu bakardık arkadaşımla Eskiden büyüklerimize imrenerek Ağabeylerimizin ablalarımızın Birbirlerine olan bağlılıklarına Bizde isterdik onlar gibi Kol kola el ele gezmeyi Bilmeden o tabirlerin anlamını Özgürce birbirimize kanka demeyi Ama zaman geçtikçe anladım ki. Bizim ellerimiz çamurlu olmasına rağmen Daha temizmiş bizim yarım ağızla söylediğimiz Arkadaşım cümlesi… Bu iki kavram bitmeye başlamış Eski dostlukların arkadaslıkların yerini Menfaat denen anlamsız kavram almış Herkes dostum Arkadaşım dediği insanı Bu kavram adına incitir kırar olmuş Elleri tertemiz olmasının büyüsüne kapılıp Yanındaki yoldaşını küçük görür olmuş Yaşam bu kadar zorken yanındakinin kıymetini bilmez Küçüklüğündeki arkadaşım kelimesini acımasızca ezer olmuş Yüzlerdeki gülücük sahte ağızlardaki dostluklar yalan olmuş Bileydik büyüdüğümüzde onlar gibi hayatın acımasızlığında kaybolacağımızı istemezdik onlar gibi olmayı Gelin arkadaşlarımızı, arkadaşlıklarımızın değerini bilelim Gözyaşımız aktığında silecek insanımız olsun Kaybeden daha iyi anlarmış ya Kimse kaybettiği zaman anlamasın Bilin ki dostunu bir hiç uğruna kaybetmek Çok ama çok acı bir gerçek… |
Kol kola el ele gezmeyi
Bilmeden o tabirlerin anlamını
Özgürce birbirimize kanka demeyi
kutlarım dizelerinizi harikaydı arkadaslık ve dostluğu bir nefeste adeta nakıs misali işlemişsiniz bizde kücükken öyleydik ta ki büyüyüp acı menfaat denen kavramla karsılasıncaya dek... siirleriniz cok icten ve samimi kaleminiz susmasın efendim...