ASLINDA
gül yalnızlığında bülbüler gibi
ağladım. dereler damarlarımda kirlenmiş bulanıktı içtiğim su. zeytin zeytin gülen gözlerim de barış ister mavi bir dünya. hayalimde kendimden geçerim şımarık sosyete gülleri gibi soluduğum havaya çarpılır solarım. düşünmediği bir dünyada düşler kurararak yalnızlığına göz kırpar arabesk bir fantazi olsada gerçek düşünü göremez görülsede siyah beyaz eski bir resimdir artık oyunları fark edemez oynandığını da. ne kadersiz bir kader örmüş ağlarında balık gibi oynuyor oltada. çırpındıkça ölüyor öldükçe diriltiyor nasıl bir dünya bu? kimse yok mu yanında? İnanın var gibi beklemeseydik yok gibi bulamazdık çok şeyi.! "aslında." |