Sevgili Hanım POLAT’ hanıma Armağanımdır.

*** ANA İLE HASBİHAL ***

Kız doğmak suç oldu yazık ki bize
Bende senin gibi gülemedim ki
Oysa hediyeydim Allah’tan size
Ben bunu bu şekil dilemedim ki

Çocukluk yaşımda alıştım gama
Üstte yok başta yok dizlerde yama
Beş sene okula gönderdin ama
Okuyup yazmayı bilemedim ki

Ne defterim vardı nede kalemim
Düşmedi sayfaya bir tek kelamım
İçime dert oldu bitmez elemim
Buğulansa da gözüm çilemedim ki

Erkekti kardeşim köleydim ona
Derslerini yaptım mecburdum buna
Kız okumaz derdi alıştım sona
Babamın aklını çelemedim ki

Tam on üç yaşımda çocuk çağında
Goncalar açmadan sevda bağımda
Namertler yurt tuttu ömür dağımda.
Kimseye dişimi bilemedim ki

Verdiğiniz adam atmış yaşında
Ne ağzında diş var ne saç başında
Sanki emanetti gözü kaşında.
Candan sevip mutlu olamadım ki

Soyum sopum asil belliyken genim
Kör hanım koymuştu adımı benim
Köle bildi beni maldı bu tenim
Ömrümü ömrüne bölemedim ki

Nefret ettim her gün yılan dilinden
Seher vakti kaçıp gittim ilinden
Kurtardım kendi mi onun elinden
Başka bir çıkar yol bulamadım ki

Aşk denen çırayı daha yakmadım
Nefsani duyguyla ele bakmadım
Boş kaldı kollarım bir yar takmadım
Gözlerine bakıp dalamadım ki

Ele güne benzer yazım olmadı
Yar demedim kula nazım olmadı
Ne bir oğlum ne bir kızım olmadı
Evladım uğrunda solamadım ki

Kırk yıldır bahara ermedi kışım
İçim de dert dolu matemli dışım.
Can yoldaşım oldu kendimle kuşkum
Gidip el kapısı çalmadım ki

Zemheri ayazı yedi düşlerin
Hep yokuşa sardı bütün işlerim
Resimlerde kaldı o gülüşlerim
Yazılmış yazıyı silemedim ki

Hasbihal eyledim anam başında
Gözyaşım yol aldı mezar taşında
Gonca güldün soldun bu genç yaşında
Namazını bile kılamadım ki

Yazgım senin yazgın bahtım yok anam
Kurulacak gönül tahtım yok anam.
Kalmadı hevesim ahtım yok anam
Felekten üç günü çalamadım ki

Dünya yalan gelir oldu gözüme.
Bir gün doğup çalacak mı yüzüme
Samyeli tercüman oldu sözüme
Ölmek istesem de ölemedim ki

S.SAMYELİ