kışlaklar can pazarı
otlaklar el elinde tutsak
imzalanmış ağaç yontularıyla girdiler
anadoluya
süngülermiş şafaklar doğurup durdu geceler
postal sesleriyle bölündü uykular
dirilen düşlere battı dipçik
sıkılan yumruklara denk geldi namlular

sis dağıtan yıldırımlar savruldu
şahin beyden karayılana
kara fatmadan nene hatuna
zincirler gerildi
payandalar yıkıldı
üçüncü kıyamet koptu anadoluda

kağnıların gıcırtısında doğurdu kadınlar
çamurdan ve soğuktan çekip çıkarıp umudu
eli kalem tutanların elinde çakaralmazlar
mektup yazar gibi sürdüler namluya barutu
noktası virgülüne canlarını dikip hudutta
tüfekboyu çocuklarla omuz omuza

telgraf tellerinde gözler kulaklar seste
mehmedin ateşten kuyularda aldığı nefeste
günler mevsimlerin koynunda öksüz
cennet kokulu güzel yurdum anadolu
çırpınıyordu umarsız bir kafeste

bir sırrı dolaştırdı gönülden gönüle
samsun amasya sivas erzurum
böylece ankarada belli oldu son durum
yana yana karanlıkları eritip
bir aydınlık şafağa kavuştu anadulum

dünden bugüne bin engeli aşıp
sonunda bir kemale ulaşıp
bütün dertlerle birlikte doydular
doğan günün adını cumhuriyet koydular
bir asra aşkla yürüdük
içimizde bin asırlık umut büyütüp

28 ekim 18
ali rıfat arku
istanbul