Hasret pırangaları vurdu sılaya
Ayrılık acıları vurdu sızlayan yüregime
Büyük azablar düştü seven gönlüme
Bedenim yanıyor ateşten tutun ellerimi

Kapkara sayfalara düştü emelim
büklüm büklüm oldum doğrulmaz belim
Ayaklarımda prangalar kelepçeli ellerim
parmaklıklar arasında artık tutun ellerimi

Ayrılıklar yüzüme yapıştı gitmez artık
Kahrolası hüsran beni asla terk etmez
Nedensizmidir bu kahrolası yok oluşlar
Kaderimi bozun yok edin tutun ellerimi

Kalbimden akan kanlar çiçek oluverdi
Gözyaşlarım derdinden cansız kalıverdi
Şiirlerim aşkımla sevdamla dil oluverdi
Birkaç kelam yazda artık tutun ellerimi

Kimse bilmez halimi perperişan oldum
Mazilere gömüldü tüm hayallerim
meçhule koştum kapandı tüm yollarım
Izdırap cektiğim bu yollarda tutun ellerimi

Bu olsa kara yazım elbet bilirim Hak’tan
Mutluluğu veren bilirimki hüznüde verir
Ben kaderimi dürdüm dürdüm be çoktan
Gözyaşlarını artık süz de tutun ellerimi

Cok denedim dua ettım artık pes dedim
Mustafa sendeki boş bir sevda dedim
Ölüyorum artık son nefesim dedim
Mezarıma girmeden son defa tut ellerimi