"Aşık Veysel"
(25 Ekim 1894/21 Mart 1973)
...
İki kapılı handan gönlüyle gören,
özü ile seven bir Veysel geçti...

Dostlar Beni Hatırlasın

Ben giderim adım kalır
Dostlar beni hatırlasın..
Düğün olur bayram gelir
Dostlar beni hatırlasın..

Can kafeste durmaz uçar
Dünya bir han konan göçer
Ay dolanır yıllar gecer
Dostlar beni hatırlasın..

Can bedenden ayrılacak
Tütmez baca yanmaz ocak
Selam olsun kucak kucak
Dostlar beni hatırlasın..

Ne gelsemdi ne giderdim
Günden güne arttı derdim
Garip kalır yerim yurdum
Dostlar beni hatırlasın..

Açar solar türlü çiçek
Kimler gülmüş kim gülecek
Murad yalan ölüm gerçek
Dostlar beni hatırlasın..

Gün ikindi akşam olur
Gör ki başa neler gelir
Veysel gider adı kalır
Dostlar beni hatırlasın.

Aşık Veysel Şatıroğlu

Şarkışla da başladı uzun ince yol
İki kapılı handan girdi gönlü bol
Yedi yaşında kader dedi gözün sol
Solar yüreği açar susmaz hiç teli

Aşık Veysel demişler dertli ozana
Derdini derman bilmiş sazı dost ona
Dökmüş içini bir bir anlatmış cana
Dinler yüreği naçar susmaz hiç teli

Sazından sonra sarmış eşi Esma yı
Bırakıp gitmiş Esma derdi cefa yı
Kucağında tohumu açmış yarayı
Siler yüreği biçer susmaz hiç teli

Fer gözü yüreğinin olmuş rehberi
Dolaşmış ilden ile çıkmış haberi
Cebinde yok parası zengin kileri
Bulur yüreği saçar susmaz hiç teli

Otuz dokuzunda söz akmıştı saza
Destanı sunmak için koyuldu arza
Göremedi Atamı üzüldü keza
Dolar yüreği dinçer susmaz hiç teli

Akar zaman acıyla pes etmez aşık
Hasta yatarken bile yakar o ışık
Bıraktı el sürmeden yüreğe azık
Besler yüreği geçer susmaz hiç teli

İstemez mezar taşı emeli açmak
Giderken ister yola ot bitsin toprak
Selam olsun dostlara der kucak kucak
Kalır selamı göçer susmaz hiç teli

Çalar söyler dostları anar Veysel’i