İnsanın bir canı vardır o da güzel sevdasına.

Gün doğarken akşamı yalnızlığın gölgesi,
Uzadıkça uzar içimde bitmez hasreti,
Ne zaman ah etsem bir busedir tesellisi,
İçimde bir hayal olur uzanır gölgesi.

Gönlüme sarmış bir zehirli sarmaşık gibi,
Bir nefes alacak uzun gölgesi yok şimdi.
Serapla şan hayallerimde yaşar görünür,
İçime ayna tutar zindan gecelerim de.

Tek yıldızım ışığı güneşten gördüm derken,
Gören gözlerde yıldızlar parladı hüznüme,
Sessiz sessiz ağlar yüreğimde sancılarım,
Efkarım dolup taştı bilinmez akşamlarda.

Her gün ağlarken gönlüm çaresiz bir hazanda,
Bir Mecnun gibi aradım yalnız sokaklarda,
Bilmiyor ki ben neyim neredeyim ve kimim,
Aradığım bir tek sen varsın şu akşamlarda.

Seni gördüm geçip giderken bir ıstırapla,
Gökler ağladı bende ağlamıştım o anda.
Daha gelir mi aklına beni hatırlamak,
Kapılırım hasretine göz yaşım sel olur.

Görmek için baktığım uzaklarda görünür,
Bir damla göz yaşım karışır ah suretine,
Değmesin gönlümün nazarı güzelliğine,
O kanatsız bir kelebektir gerçeğim de.