gündüz kuşu
zifiri karanlığından
başını uzattığında bir tutam aydınlıktı gördüğü. gözünü kamaştıran aydınlık alır onu karanlığına bırakırdı vakitsiz.. gözünü kapayınca dünya kapkara sanırdı ve bütün kuşlar karanlığa aşık.. günden uzaktı güneşten uzak hep bir gündüz kuşu saydı varlığını karanlığı aydınlıktan daha güçlü sanarak.. gece yetmezdi oysa günü güne eklemeye.. 22/10/2018 ödemiş |